
یکی از پایه های اساسی اسلام اولیه – آزادی بحث و ابراز نظر است
دکتر شریعتی این موضوع را در کتاب اسلام شناسی به زیبایی توضیح
داده است ، خلاصه این مبحث به شرح زیر است
یک – در اسلام از قرن پنج وشش دوران تعصب شروع می شود و
کشت و کشتار و اختناق مذهبی آغاز می گردد
دو – در اوایل اسلام می بینیم که بزرگ ترین رهبران مذهبی مثل
ابو حنیفه ، مالک ، شافعی هیچگاه بعنوان اینکه – این نظر حق است
وبس حرف نمی زنند
سه – اختلاف نظر در تفسیر و کلام وحدیث و اصول عقاید در اسلام
و احتجاجات با مخالفین و مناظرت مذهبی که در قرن اولیه اسلام ،که
آزادی فکری خیلی رواج داشته است ، علمای همه مذاهب با هم
حتی علیه خدا ، علیه اسلام و علیه قرآن بحث می کردند . آنهم در اوج
حکومت اسلامی و همه آزاد بودند که حرف خودشان را بگویند
چهار- امام شافعی می گفت ای ابو اسحاق از من در هر چه می گویم
تقلید مکن . در خودت بیندیش ، دین این است . تقلید در اندیشه و اصول
عقاید جایز نیست و بکلی منع شده است
پنج- امام حنبل می گوید : در امر دینتان نظارت کنید ! تقلید از کسیکه
معصوم نیست مذموم است و بینایی را کور می کند
این ها نشانه این است که با تقلید و تعصب مذهبی از اول مبارزه
می کردند و آزادی بیان افکار و عقاید را بین خود مسلمین اجازه
می دادند و در قرن دوم تا چهارم کاملا نشان دهنده این واقعیت است
که تمام مذاهب افکار خودشان را می توانستند پخش کنند
اسلام شناسی - ص67-70
۱ نظر:
این جملات به معنای واقعی تکان دهنده است . انحطاط مگر باید شاخ و دم داشته باشد؟ ... در ضمن ببخشید که از اخمم کشته شدید!! /ا
ارسال یک نظر